Grenzen

Een denkbeeldige, scheidende lijn, dat is een grens volgens van Dale.

Denkbeeldig, je ziet het dus niet en daarom is het belangrijk dat grenzen aangegeven worden. Op de grens tussen mijn tuin en die van mijn buurman heeft hij een schutting neergezet. Voordat wij er kwamen wonen stond er blijkbaar een heg, maar toen het huis leeg kwam te staan, heeft hij zijn kans gegrepen. Een schutting vond hij een prettiger grens.

Zijn tuin ziet er anders uit dan die van mij. Hij heeft andere keuzes gemaakt in de indeling, bloemen en planten. Misschien vind ik zijn tuin wel niet zo mooi en doe ik het zelf heel anders. Maar dat mag, binnen de grenzen van mijn eigen tuin. Twee verschillende tuinen, grenzend aan elkaar. Gescheiden, maar toch ook met elkaar verbonden. Doordat onze tuinen aan elkaar grenzen kan ik ook genieten van de goede dingen in zijn tuin. Onze schutting is bijvoorbeeld grotendeels begroeid met klimop planten van de buurman. "Haal maar weg, hoor," zegt hij wel eens. Maar ik vind het mooi en laat het zitten.

Als zijn tuin vol met onkruid staat, dan ik kan ik hem helpen wieden, maar dat hoeft niet. Als ik zie dat hij er niet aan toe komt en ik heb tijd, of ik vind het gewoon leuk, dan is het goed. Maar als hij mij om hulp vraagt, mag ik ook nee zeggen. Hij zal mijn nee dan moeten respecteren. Het is zijn tuin en zijn onkruid. Ik hoef mij daar niet verantwoordelijk voor te voelen.

Stel dat ik last heb van zijn onkruid en ik vraag hem of hij daar iets aan wil doen, dan is het nog steeds zijn tuin en zijn onkruid. Als hij er niets aan doet, heb ik last van zijn keuze, want ik wil dat hij er wel iets aan doet. Misschien word ik zelfs boos op hem en vind ik dat mijn buurman verantwoordelijk is voor hoe ik mij voel. Hij moet het oplossen. Maar in werkelijkheid ben ik helemaal zelf verantwoordelijk voor hoe ik mij voel onder zijn gedrag. Ik mag boos zijn, maar hoe ik daar verder mee omga is mijn verantwoordelijkheid. Blijven hangen in mijn boosheid, ruzie zoeken of klagen bij andere buren zal de situatie niet oplossen. Ik moet het onder ogen zien en het voor mezelf oplossen.

Nelson Mandela zei: Als iemand iets goeds doet, geef een compliment, maakt iemand een fout, bied je hulp aan.

Misschien kan ik erachter poberen te komen waarom de buurman zijn onkruid niet weghaalt. Misschien is er wel een goede reden en kan ik de buurman toch een handje helpen. Natuurlijk altijd binnen de grenzen van mijn eigen tijd en kunnen. Want als ik het niet uit liefde en vrije wil doe, zal mijn wrok en boosheid alleen maar toenemen.

Stel dat de buurman geen goede reden heeft en het gewoon niet wil doen, dan kan ik zorgen dat ik er geen of minder last meer van heb. Onze buren hebben op de oprit die zij delen met hun andere buren, tussen de garages een stukje schutting en plantenbakken geplaatst. Zo hebben zij verantwoordelijkheid genomen voor hun eigen oprit en hoe die eruit ziet en hebben ze minder last van de oprit en voortuin van de buren.

Verantwoordelijkheid nemen is essentiëel als we het hebben over grenzen. We kunnen anderen steunen, bemoedigen en concreet helpen. We kunnen rekening houden met anderen. Maar uiteindelijk is het ieders eigen verantwoordelijkheid om zijn of haar leven op orde te krijgen, om de juiste keuzes te maken en te dealen met emoties. Volgens Dr. Henry Cloud, is dit één van de ontwikkelingstaken die we af moeten ronden in ons leven. We moeten weten wie we zijn, wat bij ons hoort en wat niet, waar we verantwoordelijk voor zijn en waar niet voor.

Net zoals mijn tuin verbonden is met die van mijn buurman, maar toch gescheiden door een schutting, zijn we in ons dagelijks leven verbonden met andere mensen en is dat onze diepste behoefte. Maar we zijn ook zelfstandige individuen, gescheiden door een denkbeeldige scheidslijn. Omdat het onzichtbaar is, moet het aangegeven worden: dit hoort bij mij, dat niet; dit vind ik leuk, dat niet; dit is mijn verantwoordelijkheid, dat niet.

Dat is niet altijd makkelijk en bij e-pastoraat willen we je graag verder helpen als je hiermee worstelt! 

Aanmelden

 Lees ook het artikel over gezonde grenzen.